σε ποιον θέλουν να μοιάσουν και γενικότερα πως θέλουν να είναι η ζωή τους μετά απο αρκετά χρόνια! εκείνη την στιγμή που τα ακούς όλα αυτά σου έρχονται στο μυαλό όλα τα δικά σου όνειρα που εξέφραζες στην παιδική , την εφηβική σου ηλικία αλλά και τα πρώτα χρόνια της ενηλικιωσης σου! Ήταν όνειρα που αφορουσαν το μέλλον!χαρακτηρίζονταν απο αυθορμητισμο, ανεμελιά, υπέρμετρη αισιοδοξία και φυσικά απο άγνοια των επικρατουσών συνθηκών!Καθώς όμως τα χρόνια περνούσαν και αναπτυσσόταν η αντιληψή σου καταλάβαινες ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα όσο πίστευες, οτι υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός, οτι η προσφορά αυξάνεται αλλα ταυτόχρονα μειώνεται η ζήτηση!Η μειώση της είναι ραγδαία!καθημερινά δεκάδες άνθρωποι χάνουν την δουλειά τους, εκατοντάδες φοιτητές προσπαθούν να απασχοληθούν με το αντικείμενο που έχουν σπουδάσει, χιλιάδες κοσμος βρίσκεται σε οικονομική στενότητα!Εσύ παρόλα αυτά πίστευες οτι η δική σου τύχη θα ειναι διαφορετική! Θεωρούσες ότι οι άλλοι δεν κανουν κάτι σωστά και οτι εσύ θα το κάνεις καλύτερα!Ετσι λοιπόν προσπάθουσες να αποκτήσεις όλα τα απαραίτητα εφόδια που θα σε έκαναν περιζήτητο:επιπλέον γνώσεις, ξένες γλώσσες, εξωσχολικές δραστηριοτητες, αύξηση της σχολικής ή πανεπιστημιακής σου επίδοσης!Όλα αυτά απαιτούσαν χρόνο, κόπο και φυσικά χρήμα σε μια χώρα όπου η δωρεάν παιδεία αποτελούσε όνειρο θερινής νυκτός!και έπειτα από όλες αυτές τις θυσίες στέκεσαι με το απολυτήριό σου στο χέρι και με τα υπόλοιπα διπλώματα κρεμασμένα στον τοίχο καθώς κανένας δεν είναι σε θέση να τα αναγνωρίσει.πόσο μάλλον να τα πληρώσει καθώς χιλιάδες άνθρωποι χάνουν καθημερινα την δουλειά τους, δεκάδες χιλιάδες απόφοιτοι ψάχνουν δουλειά του αντικειμένου τους, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα!και όλα αυτά μέσα σε λίγα χρόνια!εκείνη είναι η χειρότερη στιγμή:η συγκίνηση που υπήρχε την ημέρα της αποφοιτησής σου, η επιθυμία σου να μην αφήσεις το απολυτήριο σου απο το χέρι για να το χορτάσεις, όλα αυτα τα συναισθήματα έχουν αντικατασταθεί απο θυμό από απογοήτευση απο απέχθεια αλλά ταυτόχρονα από περιέργεια!Τι είναι αυτό που θέλουν και δεν το έκανες; γιατί εσύ τόσα χρόνια κοπίασες;για το τίποτα;Και με όλα αυτα τα ερωτήματα για σταυρό ανεβαίνεις τον καθημερινό γολγοθά της απραξίας παρακαλώντας και μερικές φορές ικετεύοντας γαι δουλειά!Στέκεσαι μπροστά στον υποψήφιο εργοδότη σου και του ζητάς να σε προσλάβει αλλα τα λόγια σου μεταφράζονται ως εξής:"σε παρακαλώ πάρε με στην δουλειά σου, εκμεταλλευσου με, θα δουλεύω 12 ώρες αλλα εσύ πληρωνέ με για 4, δεν χρειάζεται να μου κολλάς ένσημα, θα δουλεύω και κυριακές, δεν θα σου ζητήσω ποτέ υπερωρίες"!Και κάπως έτσι η δουλειά μετατρέπεται σε δουλεία.Αλλά εσύ δεν είσαι σε θέση να μιλήσεις γιατί αν μιλήσεις θα χάσεις τα ψίχουλα που παίρνεις για μισθό από μια δουλειά που δεν έχει καμία σχέση με αυτό που σπούδασες.Οι γονείς σου που σε φαντάζονταν επιστήμονα κάποτε, και από μια άποψη εχουν μεγάλο μεριδιο ευθύνης, έχουν φτάσει στο σημείο να λένε" πάλι καλά τουλάχιστον που έχεις και αυτό"!και δεν έχουν άδικο από την στιγμή που άλλοι δεν έχουν καν αυτα τα ψίχουλα για να ζήσουν!Από την στιγμή που το 47% του ελληνικού πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτωχιας!ανάμεσα σε όλο αυτο το βομβαρδισμένο περιβάλλον εσύ εισαι ο μονοδακικός επιζών και αυτό γιατι έχεις δουλειά! μέχρι την στιγμή που ο εργοδότης σου σε απολύει γιατί θα κηρύξει πτώχευση!τα έξοδα και οι φόροι δεν αφήνουν κέρδος!Εσύ φυσικά εκείνη την στιγμή δεν ξέρεις ποιον να λυπηθείς περισσότερο: τον εαυτό σου ή τον εργοδότη σου;η κατάσταση όμως που επικρατεί έχει εξαφανίσει κάθε είδους συναισθηματισμού για τον συνάνθρωπο!Από εκείνη την στιγμή ανήκεις και εσύ στο 16% του άνεργου πληθυσμού!Ένα ποσοστό που διαρκώς αυξάνεται καθώς τα επόμενα 2 εικοσαλεπτα άλλα δυο άτομα θα μείνουν άνεργα σύμφωνα με το ρολόι της ανεργίας που έφτιαξαν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας!Και το μόνο που μένει για να κρατήσει την ελπίδα σου ζωντανη είναι μια φράση:"υπάρχουν και χειρότερα αλλά η ζωή συνεχίζεται"!Έτσι λοιπον οπλίζεσαι με θάρρος, θράσος και υπομονή και προσπαθεις, αγωνίζεσαι, πολεμάς, διαμαρτύρεσαι!Απαιτείς την ελευθεροστομία, την ανάπτυξη, την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και φυσικά την δημοκρατία με την πραγματική σημασία του όρου έτσι όπως μας την έμαθε ο Περικλής, ο Σόλων, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και αλλες εξέχουσες προσωπικότητες του παρελθόντος!Κάνεις οτι πρέπει για να συνεχίζεις να ονειρεύσαι!
απο αναγνώστρια του asfiktiko.blogspot.com
Αν σας άρεσε κάντε κοινοποίηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου